Met in mijn hoofd een migrainestorm op komst, kom ik na een fietstocht door de stad bezweet aan in een overvolle Coffee company. De geur van verse koffie komt me tegemoet, flarden van gesprekken vang ik op en melk wordt luidruchtig opgeklopt naast mijn heftig bonkende hoofd.
Ik neem een slok van mijn net gebrachte espresso. Sterk! Als de hoofdpijn er nog niet was, dan had deze espresso er wel voor gezorgd. Ik stel mezelf de keuze. Of ik blijf lekker piekeren over van alles wat ik toch niet meer kan veranderen. Of ik ga bedenken waar ik wel zin aan heb. Ik neem een hap van mijn humussandwich. De eiergeur en smaak overheerst sterk en blijft iets te lang hangen. Duidelijk! Hier heb ik geen zin in. De espresso is ondertussen ook op. Of ik zin heb aan een nieuwe espresso? De hoofdpijn lijkt gelukkig te zakken, dus ik besluit om aan iets sterkers te beginnen.
Een 21 gram! ‘Tussen een espresso en een ristretto in’, legt de barista uit. Het klinkt als een hele foute hiphoptrack. ‘Doet u mij maar een 21 gram for 50 cent please!’ Ik moet me na een paar slokken inhouden om niet spontaan te gaan breakdancen achter mijn stoel en hard een nieuwe bestellen te rappen ‘Another 21 gram for 50 cent!’ Maar gelukkig kan ik me beheersen en blijf ik keurig achter mijn tafeltje met een grijns doorschrijven, terwijl ik weer verdwijn in de achtergrondgeluiden, in mijn pen en in mijn gedachten.
Malouart - Writings on the coffeewall 