fris en fruitig

Al een paar minuten staar ik door het raam van de Coffee Company naar buiten en dan ineens zie ik hem zitten op de rand van mijn laptop. Nee, niet weer! Een fruitvliegje staart me met grote ogen aan en blijft rustig zitten terwijl ik hem observeer.

Waarom heb ik altijd, maar dan ook echt altijd fruitvliegjes om mij heen! Thuis praat ik al tegen ze, omdat ze niet meer weg te denken zijn uit mijn huis. Maar blijkbaar is dat niet genoeg en volgen ze me op alle plekken waar ik zit. Waarom ik?! Ik heb ze niks misdaan toch? Nou ja… op van die anti-fruitvlieg bakjes na waar menig vriendje al in is verdwenen, maar dat nemen ze me toch niet kwalijk hoop ik?!

Of ben ik zo’n fruitig typetje waar ze massaal op vallen? Oke, ik ben zo vol als een potje met peren na die voortreffelijke citroencake, maar ik kan verder nog geen overtuigende verklaringen vinden waarom ze juist voor mij kiezen. Ik heb geen appelwangetjes, geen zachte perzikenhuid, zit niet met gebakken peren en heb geen appeltjes te schillen met mensen, maar blijkbaar ziet een fruitvlieg dat anders. Ik moet ook geen appels met peren gaan vergelijken natuurlijk.

Ik besluit dat ik ‘em stiekem peer in de hoop dat ik weer een fruitvliegje minder heb, maar ik weet nu al dat het kansloos is. Als ik de volgende keer weer hier mijn laptop openklap, weet ik zeker dat hij mij weer fris en fruitig begroet en me vanaf het randje van de laptop nu met al zijn vriendjes aanstaart. Ach, laat ik het maar als compliment zien: dit is de keerzijde van een fris en fruitig typetje zijn.